Dit blyk dat die teenoorgestelde gebeur, jou gehoor word op een of ander manier verskerp.

Op die oog af lyk hierdie onopsigtelike kamer dalk soos ’n postmoderne kunsinstallasie – niks wat jou ore besonder sal straf nie. Maar dit is waar jy verkeerd is. Hierdie kamer is eintlik ’n weerkaatsingskamer wat spesifiek ontwerp is sodat elke oppervlak klankenergie kan reflekteer, wat beteken dat die hele ruimte dieselfde volume behou.

Hierdie spesifieke kamer is geleë by Orfield Laboratories in Minnesota, VSA, wat bekend is vir sy berugte anechoïese kamer, oftewel die “stilste kamer ter wêreld.” 

Maar in hierdie geval, in plaas daarvan om jou mal te maak met ’n totale gebrek aan klank, weerkaats die weerkaatsingskamer ’n geluid terug na jou totdat dit ondraaglik word vir die menslike oor.

Dit is dalk selfs meer onaangenaam as om tyd deur te bring in ’n ruimte wat so stil is dat jy die geluid van jou eie organe kan hoor.

Lees ook: Weird Wide Web – Robotte wat deur ’n ander robot ‘ontvoer’ is?

Wat gebeur met ’n mens in ’n weerkaatsingskamer?

Danksy die vreemde en wonderlike wêreld van die internet is daar geen tekort aan mense wat bereid is om hulself aan pynlike ervarings te onderwerp vir die moontlikheid om gesien te word nie. Een van hierdie individue is YouTuber Ryan Trahan, wat vrywillig aangebied het om uit te vind hoe lank hy in die ruimte kon uithou. Spoiler alert: Dit het nie goed geëindig nie.

Met sy aankoms in Minnesota het die inhoudskepper saam met Steve Orfield, eienaar van Orfield Laboratories en klankkenner, gesit om te verstaan hoe die ruimte werk.

“ ’n Weerkaatsingskamer is ’n kamer wat baie naby aan 100 persent reflektief is,” het Orfield verduidelik. “So, maak nie saak waar jy in die kamer is nie, dit raak nie harder of sagter nie... Die klank bly oral dieselfde.

“Hoe harder jy praat, hoe erger is dit,” het hy bygevoeg.

Om Trahan se eksperiment uit te voer, het Orfield voorgestel dat hy klassieke musiek deur ’n reeks luidsprekers speel en kyk hoe lank dit neem voordat die weerkaatsende klanke te ongemaklik raak om te hanteer. Nie eens ’n minuut later nie het Trahan sigbaar ongemaklik gelyk. Ná amper twee minute in die kamer was hy gedwing om sy ore toe te druk weens die “sensoriese oorlading”.

Hy het toe probeer rondloop en selfs gedans as ’n manier om homself te probeer aflei, maar uiteindelik het hy die eksperiment ná drie minute en 37 sekondes beëindig. Terugskouend oor die ongemaklike ervaring, het Trahan opgemerk dat hy “fisies nie” kon stilbly as gevolg van die geraasvlakke nie.

Lees meer cg